ตัวไกลใจเหงา
จากหนองญาติขาดมิตรจิตซึมเศร้า
บาปกระไรหนอเราจึงเหงาหงอย
ไร้คู่คิดมิตรคู่ใจมาเฝ้าคอย
สุดระห้อยห่วงหาและอาวรณ์
ขับรถผ่านพิพิธภัณฑ์ปลาน้ำจืด
หัวใจชืดพร้อมเจ็บช้ำดั่งต้องศร
ปลาบึกเจ้าทำเราเหงาอาทร
ให้โหยอ่อนชอกช้ำระกำใจ(ครูระ ครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น