กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง

กินกับปากอยากกล่าวเล่าให้รู้
ทำอะไรใครอยู่คงจำได้
มัวแต่หลงระเริงบรรเทิงใจ
หรือแกล้งไม่จดจำชอกช้ำทรวง(ครูระ ครับ)