รู้อยู่มิควรคู่กับจอมใจ
รู้ทั้งรู้แก่ใจใยต้องคิด
ไม่มีสิทธิ์ใยเพ้อละเมอหา
จะอยู่ใกล้หรือไกลใยไม่มา
อยากไขว่คว้ามัวบ่นจนรำคาญ
หากรักแท้จงลิขิตชีวิตฟ้า
ประเพณีหรือกล้ามาหักหาญ
มัวแต่เพ้อละเมอจนซมซาน
คงมีใครสงสารหากรักจริง
ไม่ต้องให้รักซ้อนซ่อนปมเงือน
อยากมาเยือนคืนถิ่นน้องยาหญิง
บทพิสูจน์ชายแท้แม้รักจริง
อยากแอบอิงอย่ามัวพร่ำรำพันเลย(ครูระ ครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น