ยิ้มได้สุดท้ายสลบ

เหนื่อยแต่กายหัวใจยังกล้าแกร่ง
แม้นเหนื่อยแรงสลบหลบหลับไหล
ตามประสาคนชราพาเป็นไร
ตื่นขึ้นมาคราใดใจมั่นคง

ยังคำนึงถึงศิษย์มิคิดร้าย
ด้วยหัวใจให้ศิษย์ดีมิสุ่มหลง
ปรารถนาดีเสมอเพื่อดำรง
บางครั้งปลงยามล้า. ข้าขอยอม

นึกขึ้นมาหน้าที่มีต่อศิษย์
ต้องพิชิตความกล้ามาถนอม
สู้ต่อไปครูระจะไม่ยอม
จนกว่าศิษย์ทุกคนน้อมพร้อมทำดี(ครูระ. ครับ)