วันจันทร์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2560

ต่อกลอนอ้อนหารัก

เดินขึ้นภู กู่ร้อง ให้ก้องโลก
วิปโยค โศกศัลย์ อาจพลันหาย
ในอกสุม รุ่มร้อน มิผ่อนคลาย
ได้ระบาย สักหน่อย คงค่อยดี...(สุข อยู่ที่ใจ)

กู่ตะโกนโห่ร้องให้ก้องฟ้า
พร้อมเรียกหา แก้วตา. มารศรี
ใยน้องรัก.ไม่อยาก ตอบกลับที
ดวงฤดี พี่ละห้อย น้อยใจจัง(ครูระ. ครับ)

ไม่เห็นใคร ใจเปรี่ยว แลเหลียวหา
น้องกานดา จากไกล ไม่เหลียวหลัง
ช่างหดหู่ ดั่งหลับใหล ในภวังค์
สายใยบาง มิอาจฉุด นุชกลับมา...(สุขอยู่. ที่ใจ

ปล่อยเขาไปตามทางอ้างว้างเปลี่ยว
จะแลเหลียวอย่างไรโหยไห้หา
เขาคงไม่ย้อนกลับรอลับตา
อนิจาตัวเราเหงาทุกที(ครูระ. ครับ)

ก็อยู่เดี่ยว เปลี่ยวกาย มาหลายเดือน
ช่างแชเชือน จริงหนา มารศี
เคยแนบนอน เคียงกาย มาหลายปี
มาบัดนี้ เปลี่ยนชาย กกก่ายนอน...(สุขอยู่ ที่ใจ)

จงโชคดีสุขีเถิดที่รัก
พี่นี้จักทุกข์ถนัดสุดไถ่ถอน
ขอจอมขวัญมีสุขนะบังอร
แต่ขอวอนหากช้ำจำจากลา

กลับมาซบอกพี่ยินดีรับ
เชินน้องกลับคืนถิ่นถวิลหา
พี่ยังคอยรอรับเธอกลับมา
ขอสัญญารักมั่นนิรันดร(ครูระ. ครับ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น