นั่งฟังเสียงฝน
พร่ำบนจากฟ้า
คลอเคล้าน้ำตา
หลั่งมาล้างใจ
ซ่าซ่าระทึก
ร้าวลึกทรวงใน
หนาวสั่นหวั่นไหว
ร่ำไห้คร่ำครวญ
...รอยพิมพ์...
๑๐ มิถุนายน ๒๕๖๐
น้องสาวนักกลอน
มาแล้วนักกลอน
ออดอ้อนเย้ายวน
ไพเราะน่าชวน
คำล้วนมนต์ขลัง
ห่างหายไปนาน
หวนผ่านความหลัง
กลอนน้องน่าฟัง
ทุกครั้งเพลิดเพลิน
ขอร้องเถิดครับ
จงรับคำเชิญ
อย่าทำห่างเหิน
ก้าวเดินกลับมา
พี่ชายคิดถึง
น้องจึงหรรษา
สรวลเสเฮฮา
ประสาชาวกลอน(ครูระ. ครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น